Strawberry Panic moja recenzja.

Strawberry Panic jest to romans shoujo-ai/yuri (czyli po prostu dziewczęca miłość). Było to moje pierwsze anime tego typu i naprawdę nie wiedziałem czego mogę się spodziewać. Cała akcja Strawberry Panic rozpoczyna się wraz z tym gdy do katolickiej szkoły- Miator przenosi się Aoi Nagisa.
   Już pierwszego dnia dziewczyna wpada w kłopoty, po prostu się zgubiła na wielkim terenie należącym do szkoły. Zamiast dojść do akademika dziewczyna trafia do parku i zupełnie nie wie gdzie jest. Wpada po chwili na Shizumę- Etoile (czyli najbardziej szanowaną osobę we wszystkich trzech szkołach: Miator, Lilim i Spica). Shizuma łapię dziewczynę za rękę i próbuje pocałować (i to nie w policzek, czy też w czoło), Nagisa jest tak bardzo tym zszokowana że nie potrafi się nawet ruszyć, aż w końcu z całego tego zamieszanie wraz ze zgubieniem się dziewczyna mdleje na rękach Etoile. Dziewczyna budzi się i widzi że jest już w szkole gdzie poznaję swoją współlokatorkę- Tamao. Tamao opowiada jej szkole i oprowadza po niej. Tak zakończę wstęp fabuły, nie mam zamiaru pisać więcej ponieważ za dużo zdradzę.
   Jak już wcześniej wspominałem są trzy szkoły Miator, Lilim oraz Spica. Każda ze szkół się wyróżnia na tle pozostałych, Miator jest szkołą tradycyjną, Lilim jest taką dość normalna szkołą, a Spica wyróżnia się tym że jest szkołą bardziej sportową. Każda ze szkół oczywiście ma swoje mundurki, dziewczyny z Miator ubierają się w mundurki przypominające trochę styl gothic lolita, w Spica noszą się na biało i dystyngowanie, a w Lilim obowiązuje stonowany mundurek w kolorach bieli i różu. Szkoła jest bardzo duża i posiada własną katedrę, bibliotekę, szklarnię, a wszystko to otoczone lasami. Podczas oglądania poznamy oczennice ze wszystkich szkół, ale w głównej mierze akcja toczyć się będzie wokół Miator.
   Grafika w tej serii nie jest zbyt nowa ale też nie za stara. Kreska nie wyróżnia się za bardzo, przeszkadziało mi tylko lekkie przesłodzenie niektórych postaci mimo wszystko taka kreska moim zdanie pasuje do tego anime. Muzyka, muzyka w openingach i endingach była energiczna, ale znudziła mi się już po kilku krotnym jej usłyszeniu. Moją uwagę natomiast przykuła muzyka grana na fortepianie, ta muzyka dodawała emocje słuchać mogło się jej godzinami. Co do postaci każda z nich nieźle została zrobiona w miarę dobrze, oryginalne charaktery dla każdej postaci, nie są do siebie podobne po prostu:

Aoi Nagisa główna postać Strawberry Panic, dziewczyna pełna energii, przez tą 'pełnię życia' często wpada w różne kłopoty. Ma talent do 'ożywiania' otaczając ją ludzi. Nagisa chociaż pełna wigoru jest bardzo strachliwa a to nie raz zobaczymy oglądając tą serię. Oczywiście jest dziewczyną która dużo je, najbardziej uwielbia słodycze.






Hanazono Shizuma druga główna postać. Shizuma jest Etoile czyli najbardziej szanowaną osobą we wszystkich trzech szkołach. Shizuma nie jest otwarta na ludzi, należy do tych zamkniętych w sobie. Bardzo utalentowana osoba, bardzo dobrze gra na fortepianie, tą wspaniałą grę usłyszymy kilka razy oglądając anime.







Suzumi Tamao współlokatorka Nagisy, Pierwsza osoba którą poznaje główna bohaterka. Od samego początku wydawało się że Tamao jest bardzo zainteresowana Nagisą. Po czasie możemy zaobserwować dziwną obsesje Tamao na punkcie Nagisy. Dziewczyna straszyła główną bohaterkę by z ukrycia nagrać jej krzyki i piski.

Ootori Amane podobnie jak Shizuma jest bardzo znaną osobą. Uwielbia jadzę konno, często możęmy zobaczyć jak ćwiczy na swoim białym koniu o imieniu Star Bright, co sprawia że Amane przypominająca trochę chłopaka, przypomina księcia. Trudno z nią porozmawiać ponieważ jest cichą i tajemniczą osobą.








Konohana Hikari bardzi nieśmiała oraz cicha dziewczyna, patrzy na wszystko z dystansem. Hikari dołączyła do chóru Spica nazywanym także Świętym Chórem. Pomimo swojej nieśmiałości ma sporo przyjaciół którzy zawsze jej pomogą.








W końcowym rezultacie anime posiada swoje zalety wady. Zaletą jak dla mnie są trzy szkoły, możemy ujrzeć nie tylko taką zwyczajną szkołę ale i takie które się w czymś specjalizują jak np: Spica sportem. W niektórych momentach możemy się nieźle bawić, a w innych płakać jak małe dzieci. Wadą jest grafika i muzyka. Co do grafiki mogłaby być ciut lepsze bo w niektórych momentach mnie 'odrzuciła', a muzyka nie była taka na jaką liczyłem, aczkolwiek urzekła mnie gra na fortepianie.
W efekcie końcowym anime ocenię na 7.5/10

Rodzaj produkcji: seria TV
Rok wydania: 2006
Czas trwania: 26odc. po 25 min.
Gatunki: Dramat, Komedia, Romans, Yuri/Shoujo-ai

Studio: Madhouse Studios
Autor: Sakurako Kimino
Projekt: Kyuuta Sakai, Namuchi Takumi
Reżyser: Masayuki Sakoi
Scenariusz: Tatsuhiko Urahata
Muzyka: Yoshihisa Hirano

Recenzja napisana według mnie, nie każę się z nią zgadzać ponieważ każdy ma swoje indywidualne zdanie na dany temat ^-^
Pytanie: Czy takie szczegółowe recenzje się nadają?? Mam na myśli wypisanie autora, rok wydania i wszystko inne. :)

/Lelouch